Lully:
Marche por la ceremonie de Tures (from the opera "Le Bourgeois gentilhomme")

Couperin:
La Parnasse ou L'Apotheose de Corelli

Dandrieu:
Sonata en trio, Op. 1 No. 1

Rameau:
Entree de Polimnie from the opera "Les Boreades"

le Roux:
Suite en re mineur

Album Les Métamorphoses du clavecin prezentuje muzyczne spotkanie dwóch osobowości, wybitnych klawesynistów podejmujących interakcję w – jak sami to określają – muzycznym eksperymencie. Artyści podejmują próbę „przemiany zamkniętych koncepcji i oryginałów w kierunku ponownych przetworzeń”, kreując na nowo dzieła mistrzów muzyki francuskiej XVII i XVIII w opracowaniach na dwa klawesyny.



„Zrealizowanie idealistycznego postulatu synergii dwóch instrumentów w muzyce francuskiej to zapewne w standardach XVII i XVIII wieku codzienność, dziś natomiast – nieomal tragiczna hybris rodem z tragédie lyrique, wyzwanie rzucone rzeczywistości, skazane na dylematy i przeciwstawianie się własnej naturze. Mało się tej sztuki współcześnie uprawia, nie ma więc przetartych szlaków i ustalonych kanonów. [...] Klawesynista tworzy bowiem własny krajobraz dźwiękowy, w którym decyduje sam, ile harmonii, ile ornamentu, a ile linearnej ciągłości w motywach. Postanawia, kiedy stawia się w opozycji, kiedy natomiast podporządkowuje się, poprzestając na akompaniamencie i podtrzymywaniu fundamentów, basse fondamentale. Na co dzień ma ten przywilej, że najmniej związany jest materiałem nutowym, z którego wyciąga tylko podstawowe informacje, a następnie według swojego najlepszego rozeznania autonomicznie kształtuje swoją partię. Jedynym, co może prawdziwie rozchwiać jego enklawę, jest… koniunkcja światów, gdy w przestrzeni pojawi się drugi klawesynista, roszczący sobie podobne uprawnienia.



[...] [N]iniejsza płyta stanowi rodzaj dźwiękowego eksperymentu – albo może raczej: pocztówki z wyprawy tam, gdzie źródła milczą i gdzie w konsekwencji przywilejem historycznych praktyk wykonawczych jest stawiać hipotezy oraz wypełniać luki. Bez przeświadczenia, że wiemy cokolwiek „na pewno” lub że «wiernie zrekonstruowaliśmy oryginał»” (Aleksander Mocek).