Liryka wokalna stanowi przymierze liryki poetyckiej z muzyczną i sięga tym przymierzem w głęboką przeszłość. Sam termin liryka pochodzi od nazwy starogreckiego instrumentu, liry, która towarzyszyła śpiewaniu wierszy. Po wiekach rozwoju i przemian sztuki dźwięku lirę zastąpił fortepian, i w takiej postaci, śpiewu z fortepianem, pieśń rozkwitła w dobie romantyzmu. W kulturze polskiej po wybuchu wielkiej poezji romantycznej nastąpił rozkwit pieśni, co zawdzięczamy Stanisławowi Moniuszce. Liryka poetycka, w swej odmianie tzw. liryki bezpośredniej, dawała w tamtym okresie wyraz przeżyciom indywidualnym. Ale Moniuszko rzadko wybierał dla swoich pieśni wiersze będące wyznaniem, zwierzeniem, wspomnieniem. Tak jakby nie chciał utożsamiać się z podmiotami lirycznymi tych wierszy, jakby to oni, nie on, cierpieli, kochali, rozpaczali, chociaż rozumiał ich stany i pięknie muzyką je wyrażał.

Małgorzata Komorowska (fragment z książeczki)

---

Nagrano w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda

Lutosławskiego, Warszawa 19–23 lipca 2020, 29 marca – 2 kwietnia i 19–20 kwietnia 2021. Piano: Krall & Seidler, 1864, No. 3043.