koszyk0 sztuk  
user Zaloguj
lso0844
Back cover pokaż tył okładki

Wydawnictwo: LSO Live
Nr katalogowy: LSO 0844
Nośnik: 1 SACD
Data wydania: luty 2020
EAN: 822231184423
64,00zł
na zamówienie
Zamów
Nasze kategorie wyszukiwania

Epoka muzyczna: romantyzm
Obszar (język): niemiecki
Rodzaj: symfonia, uwertura

SACDHybrydowy format płyty umożliwia odtwarzanie w napędach CD!

Schumann: Symphonies 1,3/Overture Manfred

LSO Live - LSO 0844
Nagrody i rekomendacje
 
BBC Music 5 stars Classica 4 Telerama ffff Music Island Recommends Presto Disc of the Week Classic FM Editor's Choice ArkivMusic Best of
 
Symphony No. 1 B-flat major, Op. 38
Overture - Manfred, Op. 115
Symphony No. 3 E-flat major, Op. 97
Robert Schumann (1810-1856) był wielką muzyczną osobowością epoki romantycznej, ale zmagał się także z ciężką depresją, która z pewnością naznaczyła jego życie i twórczość. Londyńscy symfonicy pod dyrekcją Sir Gardinera wnikają w te muzyczne zmagania kompozytora z własnymi słabościami i cierpieniem, jakie niosła mu jego osobowość. Z pewnością uwertura Manfred owymi stanami jest nasycona, a główny bohater wiersza Lorda Byrona uosabia cierpienie kompozytora. Do tego dwie symfonie: pierwsza B-dur napisana w 1841 roku, tuż po ślubie z Clarą Wieck - otwiera nowy okres w jego życiu i nowy etap twórczości. Symfonia zwana „Wiosenną” jest uosobieniem szczęśliwych chwil kompozytora. Z kolei trzecia symfonia zwana „Reńską” jest ostatnią napisaną symfonią przez Schumanna, choć nie ostatnią opublikowaną. Powstała w 1850 roku, a wykonana została po raz pierwszy w 1851 roku w Düsseldorfie pod dyrekcją kompozytora. Inspiracją była podróż z Klarą do Nadrenii. Radosny i cierpiący Schumann pod batutą Sir Gardinera!


On 12 September 1840, Robert Schumann married the extraordinary young woman with whom he’d been obsessively in love for five years. Clara, née Wieck, was just 21 but she’d already established herself as an outstanding virtuoso pianist and a highly promising composer. Courtship had been long and painful, not least because of the bitter opposition of Clara’s father, Friedrich Wieck. Unstable and prone to alarming mood-swings, Schumann seems to have kept his mental balance during this ordeal by pouring out music...

In Byron’s Manfred many of the obsessions of the Romantic age cluster together, clothed in rich, compelling dramatic verse. Manfred is an outcast, noble yet tormented, godlike but tragically flawed ‘half-dust, half-deity’. What saves him ultimately is his heroic pride, leading him to defy both Heaven and Hell. Yet Manfred is also haunted by guilt for a sin he cannot remember. This turns out to be his incestuous love for his deceased sister, Astarte, but for most of the poem it is the namelessness of Manfred’s ‘crime’ his unconsciousness of the source of his guilt that makes it so poignant and intriguing...

In March 1850, Robert Schumann was offered the post of Music Director in the Rhineland port of Düsseldorf. At first he was apprehensive: he had doubts (well-founded, as it turned out) about his abilities as a conductor, and he remembered his friend Mendelssohn’s disparaging comments about the quality of the musicianship in Düsseldorf. It seems he was hoping for something more prestigious in his home city of Leipzig, or possibly in his adopted home of Dresden though the experience of the recent armed uprising in Dresden had made him understandably nervous. Even so, Schumann’s mood could swing suddenly: a trip to Cologne, just up river from Düsseldorf, later that month sent his imagination soaring. The magnificent Gothic cathedral thrilled him, and in September he made a point of returning to witness a procession for the enthronement of the city’s new Cardinal...

Stephen Johnson

Recorded live in DSD, February 2019, at the Barbican, London.

Robert Schumann (1810-1856) był wielką muzyczną osobowością epoki romantycznej, ale zmagał się także z ciężką depresją, która z pewnością naznaczyła jego życie i twórczość. Londyńscy symfonicy pod dyrekcją Sir Gardinera wnikają w te muzyczne zmagania kompozytora z własnymi słabościami i cierpieniem, jakie niosła mu jego osobowość. Z pewnością uwertura Manfred owymi stanami jest nasycona, a główny bohater wiersza Lorda Byrona uosabia cierpienie kompozytora. Do tego dwie symfonie: pierwsza B-dur napisana w 1841 roku, tuż po ślubie z Clarą Wieck - otwiera nowy okres w jego życiu i nowy etap twórczości. Symfonia zwana „Wiosenną” jest uosobieniem szczęśliwych chwil kompozytora. Z kolei trzecia symfonia zwana „Reńską” jest ostatnią napisaną symfonią przez Schumanna, choć nie ostatnią opublikowaną. Powstała w 1850 roku, a wykonana została po raz pierwszy w 1851 roku w Düsseldorfie pod dyrekcją kompozytora. Inspiracją była podróż z Klarą do Nadrenii. Radosny i cierpiący Schumann pod batutą Sir Gardinera!
Alina Mądry - Audio Video 03-2020

Zobacz także:

  • GEN 24860
  • PTC 5187162
  • KTC 1814
  • PTC 5187128
  • PFCD 204
  • HC 24008
  • HC 24028
  • DCD 34275
  • AV 2678
  • PAS 1117