Kiedy Aleksander Nowak wspomniał mi o zamiarze skomponowania Dracha, później zaś przesłał gotowe libretto Twardocha, bałam się nawet zerknąć w ten tekst. Przekonałam się wprawdzie już wcześniej, że Nowak ma niezwykłe wyczucie potencjału operowego, który drzemie w literaturze współczesnej i równie niecodzienną umiejętność przekonywania pisarzy, by spróbowali swych sił w starciu z formą pozornie obcą ich wrażliwości. (…)

Nowak uprzedzał od razu: że libretto jest specyficzne, że miejsce zwyczajowych protagonistów zajęły upostaciowione emocje, że z obecnych w oryginale wątków fabularno-dramatycznych zostały zupełne szczątki. Szczepan Twardoch zrazu odrzucił propozycję skądinąd zgodnie z przewidywaniami kompozytora. (…)

Dramat właściwy, opowiadany w trzech językach, po polsku, śląsku i niemiecku, obleka się w przedziwną, uwodzicielsko piękną szatę dźwiękową, lawirującą a właściwie nawracającą po obwodzie koła od barokowych początków po krańce modernizmu, i z powrotem. Muzyka zawija się w sobie jak nieśmiertelny Drach od wyrazistych partii solowych, wspartych zniekształconym harmonicznie akompaniamentem, poprzez gry napięć, zatrzymań i odprężeń w ansamblach, aż po iście straussowskie kulminacje w tutti. (…)

Drach nie jest operą o Śląsku, podobnie jak jego pierwowzór literacki nie jest książką o „Heimacie” pisarza. Operowy i powieściowy Drach jest duszą, która przebywa we wszystkim, co żyje. (…)

Dorota Kozińska (fragmenty z książeczki)

---

Nagrania zrealizowano w październiku 2019 roku w Sali Koncertowej Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach.