Sonata for Piano and Cello, Op. 17 (18):
I. Andante. Allegro risoluto
II. Andante
III. Allegro con fuoco

Sonata for Cello and Piano, Op. 10:
Allegro
Andante
Allegro molto

Zygmunt Stojowski i Ludomir Różycki to wybitne postacie polskiej muzyki końca XIX i pierwsza połowa XX wieku. Obaj stali się znani nie tylko jako interesujący artyści i wykonawców, ale także jako namiętnych patriotów, zatroskanych o losy swojej ojczyzny i pielęgnowanie polskości w trudnych okresach historii. Album prezentujący ich sonaty wiolonczelowe jest częścią obchody 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości, przypominające o wielkim roli kultury rodzimej w procesie budowania tożsamości narodowej” (Tomasz Strahl). Sonata A-dur na fortepian i wiolonczelę op. 18 Stojowskiego – ucznia Ignacego Jana Paderewski, pierwszy polski kompozytor, któremu koncert monograficzny w słynnej Carnegie Hall zorganizowany – to utwór wirtuozowski, pełen przepychu, z obszerną, śmiałą częścią obu instrumentów i bogate melodie nawiązujące do narodowego trendu. Jako wizytówkę zaprezentował go m. in. Pablo Casalsów. Charakter Sonaty A-moll na wiolonczelę i fortepian op. 10 Różyckiego jest nieco inny. Jest to bardziej intymna kompozycja, charakteryzująca się uroczymi melodiami, żywiołową emocjonalnością, w w których można znaleźć odniesienia do polskiej muzyki ludowej. Obie Sonaty pozostają cennym świadectwem czas, w którym zostały skomponowane i zasługują na uznanie.