Die Auferstehung und Himmelfahrt Jesu Wq 240 (H. 777)
Radical, daring and extremely refined: that’s how C. P. E. Bach saw his new path for the Oratorio, after his father’s Passions had marked the climax of the baroque era. Encouraged by his godfather Telemann and liberated from the yoke of the capricious Frederick of Prussia, he found himself in Hamburg with an audience hungry for new music. And he brought them his oratorios, no longer in churches but in concert halls, where he demanded the listener’s undivided attention for sudden changes of mood and colour.
Die Auferstehung und Himmelfahrt Jesu did indeed leave its traces: both Haydn and Beethoven showed great interest after a series of three performances conducted by Mozart in Vienna. Not only did it pave the way for Haydn’s oratorios, but there are also clear influences on the Pamina arias in Die Zauberflöte written a few years later. C. P. E. Bach wrote to his publisher Breitkopf, “I think this is the best work I have ever written.” Recording: Amuz (Antwerp, BE), 15-18 June 2021.
Carl Philipp Emanuel Bach (1714-1788), drugi syn Johanna Sebastiana, znany jest przede wszystkim jako kompozytor muzyki na instrumenty klawiszowe. Pisał wyrafinowane utwory na przełomie epok - baroku i klasycyzmu. Gdy objął posadę po swoim ojcu chrzestnym Telemannie w Hamburgu był zobowiązany do pisania także wokalno-instrumentalnej muzyki religijnej. I to w tym czasie, po 1769 roku powstają jego najważniejsze kompozycje z tego nurtu. A pośród nich znajduje się oratorium Die Auferstehung und Himmelfahrt Jesu. Wydawałoby się, że jego ojciec osiągnął kulminację w gatunku barokowego oratorium. Carl Philipp jako twórca odważny i radykalny zaproponował hamburskim słuchaczom utwór, który wyniósł oratorium na wyższy poziom ekspresji i utorował drogę dla oratoriów Haydna i muzyki pozostałych dwóch klasyków: Mozarta i Beethovena. Jest to muzyka pełna nagłych zmian nastroju i uczuć. Sam kompozytor określił je jako utwór najlepszy ze wszystkich, jakie kiedykolwiek napisał. Oratorium powstało w 174 roku i składa się z 22 części. Śpiewakom nie przypisuje się konkretnych ról, akcja dramatyczna nie jest opisywana za pomocą muzyki i tekstu. W ariach i chórach prezentowane są bowiem doznania, myśli i uczucia, odzwierciedlające zmartwychwstanie i wniebowstąpienie Jezusa. Spójność interpretacji tej muzyki na prezentowanej płycie jest zachwycająca. Wszystko, co zapisał Bach w nutach wybrzmiewa z niezwykłą mocą, począwszy od partii solowych, przez chóry i fragmenty instrumentalne. Doskonałe. Alina Mądry - Audio Video 05-2022
Introduction
