W muzyce kameralnej, która od XVII wieku jest jednym z głównych nurtów twórczości muzycznej Europy, partycypuje Chopin sporadycznie i zdawałoby się marginalnie. A przecież w jego utworach kameralnych, kiedy głębiej w nie wnikniemy, możemy dopatrzyć się pewnego upodobania do uprawy i tego rodzaju muzyki. W swojej osobowości i kompozytorskim geniuszu Chopin zdaje się być również kameralistą (podobnie, choć to przypuszczenie bardziej śmiałe, jak symfonikiem). Był też - potencjalnie i w niewielkim tylko stopniu zrealizowanym - twórcą pieśni, na miarę Schuberta i Schumanna, zdolnym także, być może, do pisania oper, które tak uwielbiał. Jednakże jego geniusz - „daimon opiekuńczy”, jakby powiedział Sokrates - kazał mu, dla pełnej realiazacji twórczych zamysłów, ograniczyć się zasadniczo do jednego medium - fortepianu. Dlatego po opuszczeniu Warszawy, na obczyźnie, zaniechał uprawiania kameralistyki (z jednym tylko okazjonalnym wyjątkiem, podobnie jak utworów koncertowych z orkiestrą), aby wszakże w ostatnich latach życia znowu do niej powrócić.

Bohdan Pociej (fragment z książeczki)

---

Nagrano w Sali Koncertowej Europejskiego Centrum Muzyki Krzysztofa

Pendereckiego, Lusławice 3–5 lipca 2019 [5–9] oraz w Studio Koncertowym

Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego, Warszawa 12–13 marca 2020 [10], 25–26 sierpnia 2020 [1–4].