Epoka muzyczna: romantyzm Obszar (język): niemiecki Instrumenty: pianoforte Rodzaj: koncert Hybrydowy format płyty umożliwia odtwarzanie w napędach CD!
Piano Concerto No. 1 in C major, WeV N. 9 (Op. 11) Piano Concerto No. 2 in E flat major, WeV N. 15 (Op. 32) Konzertstück in F minor, WeV N. 17 (Op. 79)
Ta płyta to prawdziwa gratka. I ze względu na repertuar, wykonawców, a także instrument. Mamy bowiem do czynienia z kopią wczesnego fortepianu z ok. 1819 roku. Muzycy po serii sukcesów nagrań koncertów Mozarta i Beethovena sięgnęli tym razem po Carla Marię von Webera. Abyśmy nie zapomnieli, że ten twórca „Wolnego strzelca” był znakomitym pianistą, który stworzył most pomiędzy pianistyką okresu klasycyzmu i romantyzmu. Jego koncerty fortepianowe z jednej strony tkwią w czarującym klimacie Mozarta, a z drugiej zanurzają się w Beethovenowskim rozmachu. Płytę kończy Konzertstück z 1821 roku, w którym Weber odnalazł swój styl. To swego rodzaju poemat symfoniczny w pięciu odcinkach, grany bez przerwy. Zachwycał się nim m.in. Ferenc Liszt. Interpretacja z brzmiącymi z epoki fortepi-anem i orkiestrą jest mistrzowska, wykonawcy wydobywają z tej muzyki prawdziwy jej ge-niusz i powab. Koniecznie. Carl Maria von Weber wrote music that has been admired by composers as diverse as Schumann, Berlioz, Tchaikovsky, Debussy, Ravel and Stravinsky. But in his lifetime he was also recognised as one of the finest pianists of the period, with an exceptional technique and a brilliant gift for improvisation. Especially during the 1810s he toured extensively, and like other composer-pianists he wrote works to use as his personal calling cards, among them the two piano concertos recorded here. They were both composed in 1811-12, but while the First Concerto takes Mozart’s concertos as its model, Piano Concerto No. 2 looks towards Beethoven. This change of direction was probably influenced by the fact that Weber had acquired a score of Beethoven’s recently published Emperor Concerto. In any case there are some striking similarities between his concerto and Beethoven’s: the use of identical keys, and the inclusion of a slow, subtly orchestrated Adagio and a closing playful rondo in 6/8.
Weber is unmistakeably Weber, however: a highly original orchestrator whose music is at turns brilliant, melancholy and charming. These qualities are to the fore also in the Konzertstück from 1821, in which the composer liberates himself from Classical models and finds a new path. Much admired by Liszt, the work is a kind of symphonic poem in four sections, played without a break. Following highly acclaimed recordings of the complete concertos by Mozart and Beethoven as well as Mendelssohn, this disc brings the team of Ronald Brautigam and Kölner Akademie to the very crossroads of Classicism and Romanticism. Recording: November 2018 at the Deutschlandfunk Kammermusiksaal, Cologne, Germany. Fortepiano: Paul McNulty 2007, after Conrad Graf c.1819.
Ta płyta to prawdziwa gratka. I ze względu na repertuar, wykonawców, a także instrument. Mamy bowiem do czynienia z kopią wczesnego fortepianu z ok. 1819 roku. Muzycy po serii sukcesów nagrań koncertów Mozarta i Beethovena sięgnęli tym razem po Carla Marię von Webera. Abyśmy nie zapomnieli, że ten twórca „Wolnego strzelca” był znakomitym pianistą, który stworzył most pomiędzy pianistyką okresu klasycyzmu i romantyzmu. Jego koncerty fortepianowe z jednej strony tkwią w czarującym klimacie Mozarta, a z drugiej zanurzają się w Beethovenowskim rozmachu. Płytę kończy Konzertstück z 1821 roku, w którym Weber odnalazł swój styl. To swego rodzaju poemat symfoniczny w pięciu odcinkach, grany bez przerwy. Zachwycał się nim m.in. Ferenc Liszt. Interpretacja z brzmiącymi z epoki fortepi-anem i orkiestrą jest mistrzowska, wykonawcy wydobywają z tej muzyki prawdziwy jej ge-niusz i powab. Koniecznie. Alina Mądry - Audio Video 02-2021
Hybrydowy format płyty umożliwia odtwarzanie w napędach CD!
