Introduction and Variations on “Nel cor piu non mi sento” from Paisiello’s La molinara
24 Caprices for solo violin, op. 1
Caprices, Op. 1
Duet for One
Caprice d’Adieu
Introduction, Theme and Variations on “God Defend New Zealand”

Nie tylko szalona wirtuozeria tkwi w kompozycjach Nicolo Paganiniego (1782-1840), co udowadnia nam Rachel Barton Pine, wydobywając z tych technicznie nieprawdopodobnie trudnych utworów ich walory melodyczne. Stąd tytuł płyty - „Bel canto Paganini”. Pięknie śpiewa na skrzypcach jednocząc się z kunsztem wielkiego wirtuoza. A czyni to także w sposób wręcz namacalny, bowiem posługuje się skrzypcami z 1742 roku wykonanymi przez Giuseppe Guarneriego del Gesú - Paganini posiadał instrument z 1741 roku tego samego budowniczego. Płyta kończy się kompozycją skrzypaczki. Paganini na koncertach w wykonywał tylko swoje utwory… Artystka dedykuje płytę „wszystkim słuchaczom”. Paganini 24 Kaprysy dedykował „wszystkim artystom”. No cóż - dużo tych zbieżności. „Pirotechnika” skrzypcowa Rachel Barton Pine chyba też odziedziczona po mistrzu Paganinim! Szalone!

---

Billboard chart-topping violinist Rachel Barton Pine traverses Paganini’s ground breaking set of 24 Caprices with virtuosic flair and, in equal measure, reverence for the bel canto – or “beautiful singing” – style of the composer’s generation. Playing on the ‘ex-Bazzini, ex-Soldat’ Guarneri del Gesu violin from 1742 – made by the same Cremona-based maker in the same year as Paganini’s own violin – Rachel channels the composer’s own technical wizardry as well as his love for beautiful melodies. Rachel was first introduced to Paganini’s Caprices at the age of six. In her early 20s she gave her first performance of all 24 Caprices in a single concert, a feat she has accomplished several times since including at the National Gallery in Washington D.C. and the Ravinia Festival. Rachel fills out this two-album set with other pyrotechnical works by Paganini, including his “Duet for One”, Caprice d’adieu and the Introduction and Variations on ‘Nel cor piu non mi sento’ from Giovanni Paisiello’s? opera La molinara. Inspired by Paganini’s legacy of virtuosic themes and variations, Rachel concludes the set with her own Introduction, Theme and Variations on ‘God Defend New Zealand’, written in 2000 for the final concert of her first tour of that country. Paganini dedicated his 24 Caprices “to all the artists.” Rachel in turn dedicates this recording “to all the listeners,” of which there will be legions.